Sprawdzian z Polskiego.

Tan · Wysłany: Wto 18:44, 07 Mar 2006 Temat postu:

Znając więc nasze szczęście, przygotuje coś ekstra, na przykład rozpiske podziału języków prasłowiańskich czy coś ;>

$wi@tu$ · Wysłany: Wto 18:51, 07 Mar 2006 Temat postu:

no wlanie ani slowa chinowi..bo wiecie jak to sie moze skonczyc..!? ( lizodupiec-chinczyk..)

LONTek · Wysłany: Wto 18:55, 07 Mar 2006 Temat postu:

I zeby nie bylo ze ktos bierze jakiegos gotowca i go zlapie... tez nie bedzie zbyt ciekawie...

Tan · Wysłany: Wto 18:57, 07 Mar 2006 Temat postu:

Dokładnie.
Niedługo wrzucę tu choć część opracowanych odpowiedzi - ale nie do bezmyślnego przepisania w domku, tylko do przeczytania i jakiegośtam ugruntowania wiedzy.

Grudzin · Wysłany: Wto 18:58, 07 Mar 2006 Temat postu:

ja jutro na dyżurze będę się uczył...
Wezme sobie wydrukuje pytania, a odpowiedzi trzeba się nauczyć...

LONTek · Wysłany: Wto 18:58, 07 Mar 2006 Temat postu:

niech te pytania nie przekraczają progow budynku szkolnego to moze jalos bedzie Jezyk

Grudzin · Wysłany: Wto 19:01, 07 Mar 2006 Temat postu:

Nie martw się, te pytania będe widział tylko ja!!
no i Bratek, jeśli zechce...
A jak ktoś inny dotknie bez pozwolenia to... wole nie mówić co wtedy Wesoly

Tan · Wysłany: Wto 19:18, 07 Mar 2006 Temat postu:

[link widoczny dla zalogowanych] - M-E-G-A strona, jest na niej wszytsko.

Motyw śmierci w literaturze średniowiecznej

Nie sposób mówić o średniowieczu pomijając temat śmierci. Wszak jest to epoka, w której umieralność była bardzo duża, co było wynikiem m.in. Czarnej Śmieci (czyli epidemii dżumy), licznych wojen, fal głodu itp. Popularnym hasłem głoszonym przez ówczesnych pisarzy było: momento mori (pamiętaj o śmierci) co świadczyło o ogromnym zainteresowaniu, wręcz fascynacji owym motywem. Już od XI w. pojawiły się teksty określane mianem contempus mundi, w których ukazywana była marność rozkoszy i wspaniałość doczesnego świata wobec nieubłaganej śmierci, która dosięgnie każdego człowieka.

W czasach średniowiecza istniało przekonanie, że śmierć człowieka uzależniona jest od tego, jak żył. Ludzie prawi i uczciwi powinni, zatem umierać lekko, zaś ludzie źli i występni – w mękach i cierpieniu.
Odnosi się to między innymi do tytułowego bohatera „Pieśni o Rolandzie”. Śmierć Rolanda na polu walki przedstawiona została w sposób niezwykle poetyczny. Ostatni moment jego życia nabiera wymiaru symbolicznego: „Biegnie rycerz pędem na szczyt góry, położył się na zielonej murawie twarzą do ziemi. Pod siebie kładzie swój miecz i róg. Ku Hiszpanii odwrócił twarz.”

Podobny obraz smierci glównego bohatera obserwujemy w utworze „Legenda o swietym Aleksym”. Tytulowa postac umiera w osamotnieniu i skrajnej nedzy. Nalezy jednak zaznaczyc, iz taki los byl przez Aleksego swiadomie wybrany. Aleksy kona swiadomie, zgon jest dla niego wybawieniem, przejsciem na wyzszy etap zycia wiecznego. Jego stosunek do smierci to idealny przyklad ars moriendi, przywolujacy na mysl osobe Chrystusa.

Również w „Dziejach Tristana i Izoldy” śmierć jest wyidealizowana, uświęcona. Zaś Izolda umiera, gdy widzi martwego Tristana.
W „dziejach Tristana i Izoldy” śmierć została przedstawiona całkowicie odmiennie niż w omawianych utworach średniowiecza. Jest ona dobrodziejka, wybawicielem, a co najważniejsze wprowadza kochanków w obszar zaświatów, gdzie będą mogli się połączyć, wyzwala od ziemskich praw i ograniczeń. Śmierć w „dziejach Tristana i Izoldy” nie rozdziela, nie łączy, a w ten sposób zostaje w literaturze przedstawiona po raz pierwszy.

W literaturze sredniowiecza obserwujemy jeszcze jeden bardzo popularny motyw smierci jakim jest danse macabre czyli taniec smierci. Jest to wyobrazenie korowodu ludzi róznych stanów prowadzone przez smierc.
Motyw ten zauwazamy bardzo wyraznie w utworze: „Rozmowa mistrza Polikarpa ze Smiercia”. Owa Smierc jest tam przedstawiona jako kobieta o odrazajacej postaci z rozkladajacym sie cialem.
Smierc opowiada Polikarpowi o swej potedze, wobec której wszyscy ludzie niezaleznie od pochodzenia, swego majatku i stanowiska staja sie sobie równi, a tym samym ukazuje marnosc i przemijalnosc doczesnego zycia.
Dzialalnosc smierci w utworze „Rozmowa mistrza Polikarpa ze Smiercia” mozna uznac za pozyteczna, gdyz porzadkuje ona normy moralne, przede wszystkim zgladzajac grzeszników.

Często spotykany w literaturze średniowiecznej motyw śmierci miał służyć podkreśleniu znikomości i kruchości życia, przypominać o jego doczesności oraz odpowiedzialności za życie ziemskie pod trybunałem pozaziemskim, surowym i bezwzględnym, przed którym tylko sprawiedliwi mogli stanąć bez obaw. Śmierć średniowieczna to jednak siła uwalniająca człowieka od wszystkiego, co ziemskie, przenosząca go w inny wymiar, pozwalająca odczuć szczęście zaświatów. I o tym także pamiętają twórcy średniowiecznych tekstów, których tematem jest śmierć.

_____________________________________________________________

W skrócie :

Teksty :
"Rozmowa mistrza Polikarpa ze Śmiercią"
"Pieśń o Rolandzie"
"Dzieje Tristana i Izoldy"
"legenda o św. Aleksym"

Frazy :
"Ars moriendi" - sztuka umierania
"Dance macabre" – taniec śmierci
"Moris omnia adequat" – śmierć wszystkim jednaka
"Memento mori" - pamiętaj o śmierci

Motywy :
Taniec śmierci
Ewolucja wizerunku śmierci
Uniewersalność śmierci

Tan · Wysłany: Wto 19:29, 07 Mar 2006 Temat postu:

Styl gotycki :

Gotyk - ukształtował się w końcu XII i na początku XIII wieku. Architektura gotycka w zamierzeniu jej twórców miała w doskonały sposób odzwierciedlać boską naturę i wielbić Boga. Jego kolebką była Francja. W przeciwieństwie do romanizmu był bardziej śmiały, lekki, o strzelistych konstrukcjach. Wnętrza budowli były przestronne i jasne. Charakterystyczną cechą gotyku był łuk, co pozwalało na wznoszenie wysokich i smukłych konstrukcji. Budowle miały kilka kondygnacji wspartych przyporami. Okna były bardzo duże, przeszklone wspaniałymi witrażami o tematyce religijnej.

Styl romański :

Romanizm - Zapoczątkowany w europie XI i XII wieku. Kościoły pełniły w tym okresie podwójną rolę: były ośrodkami kultu oraz często spełniały funkcję obronną, dając schronienie podczas oblężeń. Kościół romański to budynek złożony z prostych brył, o surowym, ciężkim i monumentalnym charakterze. Grube mury i wąskie otwory okienne i drzwiowe, masywne wieże, podkreślają obronność założeń. Widać wyraźny powrót do architektury starożytnego Rzymu.

LONTek · Wysłany: Wto 19:33, 07 Mar 2006 Temat postu:

jak juz sie rozpedzilas to zrob wszystko - mi sie nie... ekchm... nie mam czasu

Tan · Wysłany: Wto 19:36, 07 Mar 2006 Temat postu:

Zabytki języka polskiego :

1. Bulla gnieźnieńska z roku 1136 zawiera 410 wyrazów polskich - nazw miejscowości i ich mieszkańców.

2. Księga henrykowska z roku 1270 zawiera pierwsze zdanie polskie: "Daj ać ja pobruszę a ty poczywaj".

3. "Bogurodzica" z XIII w. - unikalny przykład twórczości Polskiego anonimowego poety. Uważana za wyjątkowo cenny zabytek języka polskiego ze względu na swoją budowę. Występują liczne ryny zewnętrze i wewnętrzne, zestawienia paradoksów ('bogurodziuca dziewica'), zestawienia antytez ('pobyt-przebyt', 'bożycze-człowiecze') oraz wiele form archaicznych.

Tan · Wysłany: Wto 19:46, 07 Mar 2006 Temat postu:

Epos rycerski - sposoby utrwalenia historii :

Epos rycerski to najstarszy gatunek epicki, pochodzący ze średniowiecza, wywodzacy sie z ludowych podan o legendarnych lub historycznych bohaterach z plemiennej przeszlosci. Są to dluzsze utwory, najczesciej wierszowane, których zródlem byly mity, podania i basnie.
Najsłynniejsze eposy rycerskie to m.in. Pieśń o Rolandzie, staroangielski 'Beowulf' oraz cykl epicki o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu. Propagował on rycerski kodeks i krzewił wśród ludzi średniowiecza poszanowanie dla najwyższych wartości.

Epos rycerski cechuje istotna tematyka, obecność wszechwiedzącego narratora trzecioosobowego, podział na rozdziały, inwokacja, patetyczny charakter i liczne środki artystycznego wyrazu.

Tan · Wysłany: Wto 20:09, 07 Mar 2006 Temat postu:

A historii języka polskiego mi się nie chce.

wstrzasniety · Wysłany: Wto 20:21, 07 Mar 2006 Temat postu:

Język polski, wraz z innymi językami słowiańskimi, należy do języków indoeuropejskich. Językiem tym posługiwały się ludy zamieszkujące Europę i Indie, jeszcze w czasach starożytnych, około 4500 lat temu. Około 2500 lat temu, z grupy języków obejmujących dawne gwary bałtyckie i słowiańskie, powstał język prasłowiański. Z tego języka około V wieku, powstały trzy kolejne dialekty, z których wyodrębniły się liczne języki słowiańskie, w tym także polski. Ludzie rozmawiający językami słowiańskimi, mogą się ze sobą porozumiewać, mimo pewnych trudności. Istnieje w nim wiele bardzo podobnie brzmiących słów, jak na przykład: wyraz serce w języku rosyjskm brzmi - sierdce, w czeskim, srdce, bułgarskim - srce.

tak w drodze rewanżu :*

Tan · Wysłany: Wto 20:26, 07 Mar 2006 Temat postu:

Nienawidzę Cię :*